ఒక యదార్ధ సంఘటణ........

ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే సంఘటన ఒక యదార్ధ సంఘటన.నేను పి.జి చదువుతున్నప్పుడు జరిగిన సంఘటన.అది మేము ఎంసిఏ ఐదవ సెమిస్టర్ పరీక్షలకి తప్పక,మనసొప్పక,వేరే దారి లేక పుస్తకాలతో కుస్తీపడుతున్నాం.మేము ఎక్కువగా రాత్రి మాట్లు చదువుతూ ఉంటాము అలా దెయ్యాలు తిరిగే వేళ వరుకు చదివి వాటికి సుభోదయం చెప్పి నిద్రకు ఉపక్రమిస్తాము.ఇది రోజూ మా దినచర్యలో ఒక భాగమే.ఇక చదువు విషయానికి వస్తే సెమిస్టర్ మొదటిలో చాలా అనందంగా గదిపేసి ఇంకొక నెలలో పరీక్షలు మొదలవుతాయి అనగా కాలేజి మానేసి పుస్తకాలలో తలకాయలు దూర్చేసేవాళ్ళం.నేను అక్కడ రూములో ఉండేవాడిని.


ఇక రూము విషయానికి వస్తే అది ఒక పొర్షన్ అనగా ఒక పెద్ద హాలు దాని వెనకాల ఒక చిన్న వంటగది.నా రూము లో మొత్తము ముగ్గురము ఉండేవాళ్ళం(నాతో కలిపి).నేను,అమర్,శ్రీను(అన్న) ఇవి మా పేర్లు.ఎప్పటిలాగే మేము రాత్రి తొమ్మిది గంటలకు భోజనము ముగించి చదువుకి ఉపక్రమించాం.నేను వెనక గదిలో గాలి ఎంత్రము పెట్టుకొని చదువుకుంటున్నాను.మిగతా ఇద్దరు ముందు గదిలో కూర్చుని చదువుకుంటున్నారు గాలి ఎంత్రము క్రింద.నేను మధ్యలో ఉన్న తలుపు దగ్గరకు వేసి చాలా ఏకాగ్రత తో చదువుతున్నాను అట్లాగే వాళ్ళు కూడ.మేము పరీక్షల సమయములో చాలా సీరియస్ వాళ్ళెవరో నేనెవరో అన్నట్టు గా ఉండేది వ్యవహారం.ఇలా వేడిగా సాగిపొతుంది మా వ్యవహారం పైగా దసరా వచ్చేస్తుంది.ఆ పండగ దాటిన రెండు రోజులకు మా పరీక్షలు మొదలు.

దసరా వచ్చిందంటే మాకందరికీ పండగే.మా ఊరిలో దసరా బాగా చేస్తారు ఎందుకంటే శ్రీ వాసవి కన్యకా పరమేశ్వరి అమ్మవారు వెలసినది ఆ ఊరిలోనే కాబట్టి. హడావిడి అంతా రాత్రిపూటే మేము చదివేది కూడ ఆ సమయములోనే కావున ఇంకా తొందరగా చదివేయాలి.పైగా శీతాకాలం ఒకటి మొదలవుతూ ఉంటుంది.చదువు మధ్యలో ఇలా సాగిపోతున్న నా ఆలోచనల నడుమ సరిగ్గా రాత్రి పదకొండు గంటలకు నాకు సమీపముగా ఘల్.. ఘల్.. ఘాల్.. మని గజ్జల చప్పుడు అది విని నా గుండెల్లో భయం అసలే బైట కోద్దిగా చలి పైగా గదిలో గాలిఎంత్రం ఈ పరిణామాలతో నా దేహము యొక్క ఉష్నొగ్రత ఒక్క సారిగా పడిపొయింది ముఖములో నేత్తుటి చుక్క లేదు.ఎందుకంటే అక్కడ గజ్జలు పెట్టుకొని ఆ సమయములో తిరిగేవాళ్ళు ఏవరూ ఉండరు.

నేను చదువుతున్న గది మొత్తం ఒక్క సారిగా చల్లబడిపోయినది.మేము అద్దేకుండే ఇంటికి ఆనుకొని ఇంకొక ఇల్లు ఉంటుంది .అది మా ఇంటికి వెనకాల వస్తుంది ఏట్లాగంటే మా వంటగది మరియు ఆ మేదమీదికి వెళ్ళుటకు మెట్లు చాల దగ్గరగా ఉంటాయి.నేను చదువుతున్న వాడినల్లా ఒక్క సారిగా అటు వైపు చూసి ఉల్లిక్కిపడ్డాను.ఆ మెట్ల మీద ఏవరో కూర్చుని నా వైపే చూస్తున్నట్లు అనిపించి వెంటనే అన్నీ వదిలేసి ముందు గదిలోకి నేమ్మదిగా పిల్లిలా వచ్చి దుప్పటి ముసుకు పెట్టేసాను.ఇది చూసినా మిగతా ఇద్దరికి విషయం అర్ధం కాలేదు.చల్ల కొచ్చి ముంత దాయడం ఎందుకులే అని నేనే వాళ్ళకు విషయం మొత్తం వివరించాను.అంతే దెబ్బకు వాళ్ళు కూడ పుస్తకాలు వదిలేసి దుప్పట్లో దూరిపోయారు.నాకు విషయం అర్ధం కాలేదు వాళ్ళు ఎందుకు భయపడుతున్నారో అని నేమ్మదిగా విషయం లాగితే నాకు కూడ భయం రేట్టింపయింది.


కారణం వాళ్ళు కూడ నాలాగే ముందు గదిలో తలుపులు దగ్గరికి వేసుకొని చదువుకుంటున్నారు.సరిగ్గా నాకు ఈ సంఘటన జరిగిన సమయానికే ముందు గదిలో వాళ్ళకు కూడ ఇలాంటి సంఘటనే జరిగింది.వాళ్ళు చాలా ఏకాగ్రతతో చదువుతూ ఉండగా నేమ్మదిగా తలుపు తెరచుకుంది.దాంట్లోంచి చిన్ని కాలు ఒకటి గదిలోకి వచ్చింది తరువాత ఇంకో కాలు లోపలికి వచ్చింది.ఏంటా అని చూస్తే పిల్లి.కాని అది అచ్చం పులిలాగుందంట.వాళ్ళు అప్పుడు భయపడలేదు నేను నా అనుభవం చెప్పేసరికి భయం రెట్టింపయింది.ఆ దెబ్బకి లైట్లు కూడ ఆర్పకుండా పడుకుండిపొయాను నేను.కాని మా అన్న ధైర్యంగా వెళ్ళి లైట్లు ఆర్పి వచ్చాడు(నిజం చెప్పాలంటే వాడికి చచ్చేంత భయం).మా రూము తూర్పువైపుకు ఉంటుంది.దానికి అటు వైపు మరియు దక్షిణం వైపు పెద్ద పెద్ద కిటికీలు ఉంటాయి.మా రూము పక్కన అగాధం లాగ చాలా క్రిందికి ఉంటుంది అక్కడ కూడ ఇళ్ళు ఉంటాయనుకోండి.

ఇక ఆ దెబ్బకి పెట్టిన ముసుగు మరునాడు ఉదయభానుడు వచ్చేవరకు ఏవరు తీయలేదు.ఈ విషయం మిగతా స్నేహితులకి చెపితే వాళ్ళు మమ్మల్ని చూసి చాలా ఎటకారంగా మట్లాడుకున్నారు.ఆ దెబ్బకి ఒక రోజు చదువు అటకెక్కింది.సర్లే గదా అని మరుసటి రోజు రాత్రి మొదలు పెట్టాము చదువు.ఈ సారి అందరము ఒకే చోట కూర్చుని.కాని ఎవరికీ ఏకాగ్రత కుదరడంలేదు అంతగా భయపడిపోయాము.మేము ఇలా భయపడి చస్తుంటే మిగతా స్నేహితులంతా ఒక ప్రణాళిక ప్రకారం మా భయం పొగొట్టాలని కంకణం కట్టుకున్నారు.అది ఏలాగో తదుపరి బ్లాగులో తెలుపబడును........

అంతా హ్యాపీ డేసే.............

ఈ మధ్య ఏక్కడ చూసిన హ్యాపీ డేస్ ఫివర్ పట్టుకుంది జనాలకి.ఏవ్వడ్ని చూసినా,కలిసినా ఇదే టాపిక్.ఎరా హ్యాపీ డేస్ సినిమా చూసావా అని.చూడలేదంటే ఇంకా చూడలేదా అని యక్ష ప్రస్నలతో మనల్ని వేధిస్తున్నరు.మనమేదో పెద్ద తప్పు చెసినట్టు మాట్లడుతున్నారు.వై.యస్ ఇందిరమ్మ,రాజీవ్ ల జపం చేసినట్టు ఇప్పుడందరూ హ్యపీ డేస్ జపం చేస్తున్నారు.ఎవడిని కదిపినా ఇదే ప్రస్న.ఇంకా చూడలేదంటే ఇప్పటి దాక ఏమి చెస్తున్నావ్ అని తిరిగి ప్రస్నిస్తున్నరు.అదేదో నేను జీవితంలో పెద్ద తప్పు చేసి అన్ని కొల్పొయినవాడిని చూస్తున్నట్టు చూస్తున్నారు.ఇన్ని బాధల మధ్య పొయిన ఆదివారం మధ్యాహ్నం చూసి వచ్చాను.


చాలా బాగుంది సినిమా.ఆచ్చు మన విద్యార్థి జీవితాన్ని ప్రతిబింబించేలాగుంది సినిమా.ప్రతి పాత్ర మనల్ని మనం చూసుకుంటున్నట్టుగా ఉంది.అందులో నాలుగు పత్రల్లో మనం మన ఫ్రండ్స్ ఉన్నట్టుగా ఫీల్ ఐయ్యి బగా ఇన్వొల్వెమెంట్ తొ చూడ దగ్గ సినిమా.ఆ సినిమా చూసాక నాకప్పుడు అర్ధమైంది అందరు ఎందుకు అడుగుతున్నారా అని.మంచి యూత్ సినిమా.ఆ సినిమా డైరక్టరైన శేఖర్ కమ్ముల గారికి నా ధన్యవాదములు.


మనస్సుకు హత్తుకునే సినిమా.చాల మంచి సినిమా చూసామన్న ఫీలింగ్ ఒక పక్క చివరిలో అంత మంచి ప్రాణ స్నేహితులను విడదీసారనే బాధ ఒక పక్క.చాణ్ణాళ్ళకు ఒక మంచి సినిమా వచ్చింది.ఇక కధ విషయానికి వస్తే నాకు బాగా నచ్చిన పాత్ర రజెష్ ది,టైసన్ ది.కాని టైసన్ని శ్రవంతి తొ కలపనందుకు చాల బాధేసింది.ఇది ఎవడి స్టుడెంట్ లైఫ్ లొ వాళ్ళకి జరిగిన కథే.ఇలాంటి కథ మాకు జరిగింది.కాని మా కథలో అప్పు,మధు లేరు.అదొక్కటే లోటు మాకు.సీనియర్స్ ర్యాగింగ్ కూడ లేదనుకోండి.


మా కాలేజి పల్లెటూరిలో ఉండడం వలన మాకు అప్పూ,మధు దొరకలేదు దొరికే లొపల కొంతమంది(2) వెధవల వల్ల మొదటికే మోసం వచ్చింది.కాని వాళ్ళు లేకపొయినా బగానే ఆనదించామనుకోండి.కాని ఆ దుర్మర్గులను(2) మాత్రం జీవితంలొ మరచిపోము.ఆలాంటి దుర్మార్గులు ప్రతి కలేజిలోనూ ఉంటారు.అలాంటి వారితొ చాలా జాగ్రత్తగా మసలుకోవాలి లేకపోతే మన రహస్యాలన్నీ ఎవరికి ఎప్పుడు చేరాలో అప్పుడు చేరిపోతాయి తరువాత రాజేష్ లా ఎంత కాళ్ళు పట్టుకున్న ప్రయోజనం ఉండదు ఎందుకంటే అందారూ అప్పూలాగుండరుకదా.


ఈ సినిమా ఇంకా చూడని వారుంటే తొందరగా చూడవలసినదిగా మనవి.లేకపోతే మీరు కూడ నా లాగే బాధపడతారు.నేను మళ్ళా ప్రణాలిక వేస్తున్నను ఈ సినిమా కొసం.కాని టికెట్ దొరకడం లేదు.ఏమి జరుగుద్దో చూడాలి.

ఎర్ర బస్సు ప్రయాణం ..............

ముందు పోస్టుకి ఇది కొనసాగింపు ….…………….

ఇక ప్రయాణ విషయానికి వస్తే ఆ పల్లెటూరు నుంచి ఆ దగ్గర లొని నగరానికి ఎర్ర బస్సు ఉంటుంది. ఆ బస్సు మీద (ఈ బస్సు మనందరిది చేయి ఎత్తినచోట ఆపబడును) అనే కేప్షఞ్ ఉంటుంది.ఆ గ్రామానికి వెళ్ళలంటే అది ఎక్కి వెళ్ళవలసిందే.అది కూడ గంటకు ఒకటొ లేక రెండో.ఇది ఒకప్పటి మాట. కాని ఇప్పుడు బోలేడు ఆటోలు వచ్చేసాయనుకోండి.ఆ బస్సు మనల్ని ఎప్పుడు తీసుకెల్తుందొ ఆ బస్సు డ్రైవెర్కి కూడ తేలీదు అసలు వెల్తుందొ లేదో కూడ తేలీదు ఎందుకంటే ఏక్కడ పడితే అక్కడ ఆపుకుంటూ జనాల్ని ఎక్కించుకుంటూ పోతుంది. నీవు ఎక్క వలసిన బండి జీవిత కాలం లేటు అంటే ఎమిటొ అప్పుడర్థమవుతుంది.


ఇక రోడ్డు విషయనికి వస్తే సన్నని చిన్న బక్కపలచని రోడ్డు మధ్యమధ్యలో ఎత్తు పల్లాలతో మన ప్రయానం సాగి పొతునప్పుడు ఆ రోడ్డు పరిస్థితి చూసి మనం ప్రభుత్వ్యాన్ని తిట్టుకుంటూ దానిని గెలిపించినందుకు మనల్నిమనం తిట్టుకుంటూ చివరికి ఇంకెప్పుడు ఇక్కడికి రాకూడదు అని అనుకొని పక్క వారితొ పిచ్చాపాటి మాటలతో అలా సాగిపొతున్న ప్రయానంలొ మధ్యమధ్యలొ అమ్మలక్కల పిచ్చపాటి మాటలతో చివరికి ఏన్నొ వ్యయప్రయాసలతొ మన గమ్యస్థానం చేరుకుంటం.


అక్కడ బస్సు దిగంగానే అరుగు మీద కొంతమంది పనిపాటలేని వాళ్ళు,కాలక్షేపం కొసం కూర్చునే పెద్ద వాళ్ళు మనల్ని చూసి ఏరా ఎవరి తాలుక అని వాళ్ళ ఎదురుకుండా ఎర్ర బస్సు దిగినా సరే ఎప్పుడు వచ్చావు అని మనల్ని నానా తంటాలు పెట్టి చివరికి మన దగ్గరనుంచి విషయం రాబడతారు.రేడిఒ మిర్చి 98.3 ఫ్ ఎం కన్నా ఫాస్టు గా మనం వచ్చిన సంగతి ఊరు జనాలకి తెలిసిపొతుంది.ఇక ఆ ఊరిలొ తిరుగుతుంటే కనబడిన ప్రతీవారు “ఏర ఇదేనా రావడం, ఎప్పుడొచ్చావు” వంటి వగైరా వగైరా ప్రశ్నలతో మనల్ని అడుగుతుంటారు.కానీ వారు ఎంతో ఆప్యాయంగా మనల్ని పలకరిస్తుంటే మనం వాళ్ళని తిట్టుకుంటాం. ఎందుకంటే వళ్ళు మనల్ని తెలిసి అడుగుతున్నరో లేక తెలియక అడుగుతున్నరో మనకి తెలియక.కాని అలాంటి ఆప్యాయత ఇక్కడ దొరకదు.


అలా అలా ఆ రొజు గడిచిపొతుంది. ఇక సుబ్బరంగా స్వచ్చమైన పెరుగు వేసుకుని భొజనం చెసి ప్రయాణ బడలికతొ ఆరుబైట విశ్రమిస్థాం. మనల్ని లేపకముందే ఆ ఉదయభానుడు తన కిరణాలతో మనల్ని నిద్రలేపుతూ ఉంటే మనం ఆ భానుడ్ని తిట్టుకుంటూ వేరే దారి లేక నిద్ర లేస్తం.సర్లే గదా అని లొపల పడుకుంటే మన కరెంటు వాడిని వాళ్ళ ఆవిడ కొట్టినప్పుడో లేక తిట్టినప్పుడో వాడికి చిర్రెత్తుకొచ్చి నప్పుడో అది వస్తూ పోతూ ఉంటుంది.అప్పుడు మనం ఎందుకొచ్చామురా భగవంతుడా అని మనల్ని మనం తిట్టుకొని అలా మంచం మీద దొర్లుతూ మధ్య మధ్య లో దోమల సంగీతం వింటూ ఎప్పుడెప్పుడు తెల్లారుతుందా అని అనుకుంటూ నిద్రకు ఉపక్రమిస్తాం.

ఇంకా ఉంది వచ్చేవారం చదవండి...............

మన పల్లెటూళ్ళు .......

ప్రియమైన ప్రేక్షకులకి ఇది నా రెండొవ బ్లాగు ఏమైన తప్పులుంటే మన్నించండి ఎవరినైన నొప్పిస్తే క్షమించండి.

అది ఒక అందమైన జిల్లా.ఆ జిల్లలో ఒక ప్రముఖ పున్యక్షేత్రం కలదు.దానికి దగ్గరలో ఒక అందమైన పల్లెటూరు.అది ఒక మారు మూల కుగ్రమం. ఆ పల్లెటూరికి ఇరువైపుల పచ్చని పొలాలు ఆ పొలం గట్లకిరువైపుల పచ్చని కొబ్బరి చెట్లు ఆ పొలాల మధ్య నల్ల త్రాచులాంటి ఒక సన్నని రోడ్డు ఆ పల్లెటూరిని దగ్గరలొను పెద్ద రోడ్డుని కలుపుతూ పొతుంది.పళ్ళెటూళ్ళే దేశ ప్రగతికి పట్టుకొమ్మలు.అలాంటి పల్లెటూరులు ఇప్పుడు జనం లేక వెలవెలబోతున్నాయి.
పల్లెటూర్లంటే ప్రకృతి అందాల భాండగారలు.ఉదయాన్నే భానుడు తన కిరనాలను పచ్చని పంటపొలల పై ప్రకాసింపచెస్తునప్పుడు ఆ పొలాలపై మంచు తెరలాగ పరుచుకుని ఏక్కడో కొడి కొక్కొరకో అని అరుస్తుంటె ఆ అనుభవం వర్ననాతీతం.సంధ్యవేళ పక్షుల కిలకిలరవాలమధ్య భానుడు వీడ్కొలు చెప్పుతూ చందమామకు స్వాగతం తెలుపుతున్నప్పుడు ఆ ప్రకృతి దృశ్యాలు వర్ననాతీతం.ఇలాంటి దృశ్యాలను మనము కోల్పోతున్నామనే బాధ ఎవరికి గుర్తుకురావటంలేదు వచ్చినా ఏమి చేయలేని పరిస్థితి.అక్కడ అంత కల్మషం లేని గాలి, మనుషులు ఎంతో ఆహ్లదకరమైన వాతావరణం.

అలంటి వతవరణాన్ని వదిలేసి నేడు గ్లొబలైశేట్ ఞ్ పున్యమని మన అందరం అలాంటి ప్రశాంతమైన వాతవరనాన్ని వదిలేసి ఈ కాంక్రిటు జంగిల్లొ పడిపొయాం ఎటు చూసిన జనం ఒకటె సబ్ధ,గాలి కలుష్యం ఇనా సరే అలాగే బ్రతికేస్తున్నాం.అలాంటి అందమైన పల్లెటూళ్ళను వదెలేసి నందుకు బాధ పడాలో లేక ఇలంటి రణగొణ ధ్వనుల మధ్య అగ్గిపెట్టలాంటి ఇంటిలొ బోలెడు అద్ది ఇచ్చి ఉంటున్నందుకు గర్వపడాలొ అర్ధంకావడంలేదు.

పల్లెటూరిలొ సొంత పాలు సొంత కూరగాయలు లంకంత కొంప పెద్ద దొడ్డి అన్నీ వదెలేసి ఇక్కడ అగ్గి పెట్టె లాంటి ఇళ్ళలొ బ్రతికెస్తున్నట్టి నా లంటి బ్రతుకూజీవులెందరో ఉన్నారు.కాని ఏమి చేయలేని పరిస్థితి కారనం ఇక్కడ మంచి ఉదొగ్యం పిల్లల భవిష్యత్తు చాల బాగుంటాయి అనే ఒక్క కారనం తప్ప ఇంకేమి లేదు.ఈ మధ్య సగం పల్లెటూర్లు కాళి ఇపొయాయి.కారనం అందరు పట్టనాలకు వలస పోతున్నారు.

అందమైన ప్రకృతి పచ్చని పంట పొలలను వదిలేసి కాలుష్యపు కోర్రల్లోకి పోతున్న ఈ జనులందరికి నా తొ సహ ఇదే నా ఆవేదన.ఇక్కడ అలవాటు పదిపొయి అక్కడికి వెళ్ళాలంటె చాలా ఇబ్బంది పడిపోతారు కొంత మంది అందులో నేను ఒక్కడిని.మరి కొంత మంది వెళ్ళాలనుకున్న వెళ్ళలేని పరిస్థితి దానికి సవాలక్ష కారనాలు చెబుతారు.ఇక్కడంతా యాంత్రిక జీవనం మధ్య బ్రతికేస్తు మనం ఏమి కోల్పోతున్నమో మనకి అర్ధం కావడం లేదు.ఇదివరకు సగటు మనిషి జీవిత కాలం నూరు సంవత్సరములు కాని అది క్రమీన తగ్గి నేడు అరవయ్కి చేరింది కారణం కాలుష్యం పైగా కుట్రలు కుతంత్రాలు నిండిన మనుషుల చుట్టూ బ్రతుకుతున్న అభాగ్యజీవులెందరో ఎప్పుదు ఏ ఆపద వస్తుందో తెలీదు ఇనా సరే బ్రతికేస్తున్నం .

ఇదే నా మొదటి బ్లాగు.............

ప్రియమైన బ్లాగు పాఠకులందరికి ఇదే నా స్వాగతం.

Share